Η Κύπρος είναι Ελληνική!
Γράφει ο φιλόλογος Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
**Με αφορμή τη συμπλήρωση σήμερα, Κυριακή 20 Ιουλίου 2025, 51 χρόνων από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο
Εντελώς αιφνιδιαστικά και αναπάντεχα προ ημερών έλαχε ν’ ακούσω ένα παλιό λαϊκό μας τραγούδι, που φέρει τη δική του ξεχωριστή σημειολογία: «Η Κύπρος είναι Ελληνική».
Το εν λόγω άσμα δισκογραφήθηκε το 1964 και παραμένει θαμμένο επί 61 συναπτά έτη, κι ο κόσμος δεν το έμαθε ποτέ, ούτε εδώ, ούτε στην Κύπρο, όπου και εκεί ο ερμηνευτής του, Στέλιος Καζαντζίδης, ανέκαθεν λατρεύεται ως ίνδαλμα και οι δίσκοι του πωλούνται με τον τόνο…
Σημειωτέον ότι τους στίχους έγραψε ο κορυφαίος λαϊκός μας ποιητής Κώστας Βίρβος, ενώ τη μουσική ο κατεξοχήν λαϊκός δημιουργός Μπάμπης Μπακάλης. Κι αντί να είχε κάνει πάταγο εκεί όπου γης κυκλοφορούν Έλληνες, εντούτοις έμεινε στο ράφι. Δεν κυκλοφόρησε, δεν ακούστηκε, δεν μπήκε στα χείλη των Ελλήνων, που η καρδιά τους έβγαζε φωτιές σαν λάβα καταπώς φωνάζει και το τραγούδι.
Λοιπόν, στο άκουσμα του όντως ξαφνιάστηκα, όπως βέβαια ξαφνιάζομαι κάθε που ανακαλύπτω καινούργια πράγματα για τον καλλιτέχνη ή και τραγούδια του, που δεν έτυχε ποτέ ν’ ακούσω. Κι εκεί που κατά καιρούς θέλησα να πιστέψω ότι τον έχω γνωρίσει καλά με την αίσθηση ότι βρήκα τα τραγούδια του όλα, έμαθα τα πεπραγμένα του, τις συνεντεύξεις, τις σχέσεις, τις συνεργασίες του, εκεί άξαφνα διαπιστώνω πως μου την έχει στημένη και με πετάει ξανά μέσα σε καινούριες εκπλήξεις. Τόσο μάλιστα που αναρωτιέμαι αν θα έχω στο εξής τα περιθώρια να ανακαλύψω και να καταγράψω όσα πρέπει, προτού ο Άγιος Πέτρος σημάνει τη λήξη της άδειας αορίστου χρόνου, που μου έχει χορηγήσει επί γης. Κι εκεί είναι που δεν χωράνε ούτε κόλπα, ούτε εξαγορές, ούτε παρακάλια…
Και μου κάνει φοβερή εντύπωση το γεγονός ότι, εφόσον η γενιά μου γνώρισε τον κόσμο, μεγάλωσε και γέρασε με τα ακούσματα για τη Β. Ήπειρο, την Κρήτη, την Τριπολιτσά, τη Μακεδονία κ.α., για την Κύπρο δεν ακούσαμε τίποτα, αφού και το τραγούδι αυτό οι «φίλοι» μας φρόντισαν να το εξαφανίσουν!
Το γιατί το βρίσκω μονάχα μέσα στην Ιστορική πορεία της μαρτυρικής μεγαλονήσου. Και κάθε φορά που καταγίνομαι μ’ αυτά ή αναγκάζομαι ν’ αναφερθώ στους «Φιλέλληνες» συμμάχους μας με διακατέχει ένας μνησιπήμων εθνικός πόνος. Και συνάμα οργίζομαι με την αγνωμοσύνη ημών των νεοελλήνων, που δεν εκτιμήσαμε δεόντως την προσφορά των «Φιλελλήνων» ευεργετών μας στους οποίους χρωστάμε την ύπαρξή μας! Και περιοριστήκαμε μονάχα στο να δώσουμε τα ονόματά τους σε δρόμους, σε πλατείες, σε ιδρύματα!
Ιδού λοιπόν και οι στίχοι του τραγουδιού. Στίχοι δοσμένοι με σαφήνεια, απλότητα και αμεσότητα, που μιλούνε απευθείας στη συνείδηση.
Απ’ των ελλήνων τις καρδιές,
βγαίνει η φωνή σαν λάβα,
Φωνάζουν για την Κύπρο μας,
που την κρατάνε σκλάβα.
Η Κύπρος είναι ελληνική
και όλη η Ελλάδα την πονά,
Θέλουν δε θέλουν, γρήγορα,
θα μας την δώσουνε ξανά.
Και αυτοί που σκοτωθήκανε
να σώσουν τους συμμάχους,
Την Κύπρο να μας δώσετε
φωνάζουν απ’ τους τάφους!
Μα θα σημάνει γρήγορα
της λευτεριάς καμπάνα
Και με στοργή θα αγκαλιστούν
η κόρη με τη μάνα.
Ο καθένας πλέον ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα κι ας τα αξιολογήσει με βάση τα ακόλουθα ιστορικά στοιχεία:
Η μεγαλόνησος πρωτοκατοικήθηκε κατά την παλαιολιθική εποχή από τους Χετταίους και τους Κάρες. Οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν από τον 14ο π.Χ. αιώνα. Και οι πληροφορίες μας λένε ότι το υπέδαφός της περιέχει πλούσια κοιτάσματα χαλκού και πιθανόν στο μέταλλο αυτό να οφείλει και το όνομά της, καθώς στη Λατινική το ουσιαστικό cuprum σημαίνει χαλκός. Μάλιστα ο Όμηρος μας αναφέρει ότι ο βασιλιάς της Κύπρου Κινύρας έστειλε στον Αγαμέμνονα χάλκινο θώρακα. Και το 1.000 π.Χ. την κατέλαβαν οι Φοίνικες και αργότερα οι Ασσύριοι. Κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα αναφέρεται ξανά ως βασίλειο, που κράτησε ως το 358π.Χ., οπότε την κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και στη συνέχεια θα τη συναντήσουμε ως Βυζαντινή επαρχία. Κατά τις σταυροφορίες γνώρισε αρκετούς κατακτητές, ώσπου περιήλθε στους Ενετούς. Το 1571 την κατέλαβαν οι Τούρκοι, που στα 1878 την πούλησαν στους Άγγλους. Αυτοί την κυβερνούσαν ως το 1914, οπότε και την προσάρτησαν, για να την κάμουν αποικία τους στα 1925. Και ως αποικία θα τη διατηρήσουν επί δεκαετίες, μολονότι το αποικιοκρατικό καθεστώς έπαψε να υπάρχει.
Επειδή όμως η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Έλληνες, οι Άγγλοι από το 1955 άρχισαν να συμπεριφέρονται στους κατοίκους με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Φυλακίσεις, εξορίες, απαγχονισμοί, εκτελέσεις. Οι Κύπριοι αντέδρασαν με τον ένοπλο αγώνα τους ενάντια στην Αγγλική κυριαρχία, που κράτησε ως το 1959. Και στις 19 Φεβρουαρίου του έτους αυτού υπογράφτηκε η συμφωνία της Ζυρίχης με την οποία η Κύπρος ανακηρύχτηκε δημοκρατία με εγγυήτριες δυνάμεις την Αγγλία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Οι Άγγλοι εξασφάλισαν έτσι τη διατήρηση των βάσεών τους στο νησί, ενώ οι Έλληνες και οι Τούρκοι γίνονταν συγκυρίαρχοι. Ωστόσο η μαρτυρική νήσος δεν έμελλε να ησυχάσει. Στο εξής θα υποστεί τα πάνδεινα κι είναι απορίας άξιο πως ακόμα υπάρχει.
Οι Άγγλοι θα συνεχίσουν τις απηνείς διώξεις του πληθυσμού. Εξόρισαν τον Μακάριο και υποδαύλιζαν τις αντιθέσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων επιδιώκοντας Ελληνοτουρκική σύρραξη. Από το 1963 και έπειτα το Κυπριακό γίνεται πλέον διεθνές ζήτημα. Το 1964 ο Μακάριος επεδίωξε τον πόλεμο εναντίον των Τούρκων ζητώντας από του Έλληνες να βοηθήσουν. Η σύρραξη αποφεύχθηκε μεν την τελευταία στιγμή αλλά οι εντάσεις συνεχίστηκαν, ενώ διογκώθηκε η Ελληνική φρουρά στο νησί.
Αυτές τις εντάσεις πήρε ως θέμα ο Βίρβος κι έγραψε το τραγούδι. Το 1967 φτάσαμε ξανά στο παρά ένα με τους Τούρκους, αλλά και πάλι αποσοβήθηκε ο κίνδυνος. Όμως το 1974 και με την «εμπλοκή ξένου δακτύλου» η Ελλάδα, για να απαλλαγεί από τη χούντα έπρεπε(;) να αφήσει την Κύπρο στο έλεος του Αττίλα; Ο ιστορικός του μέλλοντος θα δείξει πως αυτό ήταν το σχέδιο και ο στόχος των συμμάχων μας! Το τι επακολούθησε το βλέπουμε και σήμερα.
Τέλος, οι δημιουργοί του τραγουδιού, από εκεί που ήδη βρίσκονται, μπορεί να καρτερούν να μας τη δώσουνε ξανά. Όμως περάσανε έκτοτε μόνο 60 χρόνια. Η κοροϊδία με τα μάρμαρα του Παρθενώνα κρατάει πάνω από 220 χρόνια! Κι άλλες απατηλές προσδοκίες μας κρατούν πάλι αιώνες. Υπομονή. Οι γενιές των Ελλήνων διαδέχονται κληρονομικά η μια την άλλη κι εξακολουθούν να καρτερούν!
