Ο παραλογισμός του ΦΠΑ στα αναπηρικά, αναπνευστικά είδη και τα τεχνητά μέλη: μια παγκόσμια πρωτοτυπία
Γράφει ο Δημήτρης Ευθυμίου,
Προσθετικός – ορθωτικός και πάροχος ιατροτεχνολογικών προϊόντων
Η φορολογία οφείλει να στηρίζει την κοινωνία και τους πολίτες της, όχι να τους τιμωρεί. Όταν όμως στην Ελλάδα του 2025 το οξυγόνο, τα αναπηρικά βοηθήματα και τα τεχνητά μέλη επιβαρύνονται με ΦΠΑ, τότε μιλάμε για έναν παραλογισμό που δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο.
Σήμερα, το οξυγόνο και τα αναπνευστικά είδη φορολογούνται με 24% ΦΠΑ, τα αναπηρικά βοηθήματα με 13%, ενώ τα τεχνητά μέλη μετά από ακρωτηριασμούς επίσης με 13%. Δηλαδή άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά να ζήσουν ή να κινηθούν πληρώνουν φόρο σαν να αγόρασαν τηλεόραση ή κινητό. Αυτό δεν είναι κοινωνικό κράτος· είναι κοινωνική αναλγησία.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη αυτά τα είδη απαλλάσσονται πλήρως από τον ΦΠΑ ή υπάγονται σε μηδενικό συντελεστή. Γιατί; Επειδή οι πολιτείες εκεί κατανοούν ότι η αναπνοή, η κινητικότητα και η αξιοπρέπεια δεν είναι εμπορεύματα. Στην Ελλάδα, αντίθετα, επιμένουμε σε μια πολιτική που αποτελεί διεθνή ντροπή.
Και η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο τη σημερινή κυβέρνηση. Βαραίνει όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Καμία δεν τόλμησε να προχωρήσει στο αυτονόητο: στην πλήρη απαλλαγή των αναπηρικών, αναπνευστικών ειδών και των τεχνητών μελών από τον ΦΠΑ. Όλες υποσχέθηκαν κοινωνική μέριμνα, όλες τελικά άφησαν τους πιο αδύναμους στο περιθώριο.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι άνθρωποι με σοβαρές παθήσεις, οι ασθενείς που χρειάζονται οξυγόνο και όσοι έχουν υποστεί ακρωτηριασμό σηκώνουν διπλό βάρος – αυτό της υγείας τους και αυτό της πολιτείας που τους φορολογεί για να επιβιώσουν.
Η λύση είναι απλή: μηδενικός ΦΠΑ σε οξυγόνο, αναπηρικά βοηθήματα και τεχνητά μέλη. Όχι αύριο, τώρα. Όχι ως παροχή, αλλά ως στοιχειώδης πράξη δικαιοσύνης. Γιατί η αναπνοή δεν είναι πολυτέλεια, η αναπηρία δεν είναι προϊόν και η αξιοπρέπεια δεν μπορεί να κοστολογείται.
