2025: Στον Καιάδα…
Γράφει ο Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
Όπως το κάθε σωτήριον έτος φτάνει να μετράει τις τελευταίες του μέρες, τότε είναι που πιάνει την ανθρωπότητα ολόκληρη εκείνη η περίεργη κοινωνική πρόληψη, που αγγίζει τα όρια της ομαδικής παράνοιας, καθώς ο καθένα μας αναμετράει με οργή και αγανάκτηση όλα τα δεινά που πραγματώθηκαν κατά τη χρονιά που πέρασε, τα αποδιώχνει μαζί με το έτος που φεύγει με φανερή βδελυγμία για τον καιάδα του καιρού, και αναμένει με ελπίδες αισιόδοξες να του φέρει ο νέος χρόνος ό, τι καλό προσδοκά. Και το εύχεται στους άλλους: υγεία, χαρά, ειρήνη, ευτυχία. Δηλαδή ο υπήκοος του 21ου αι. μ.Χ. βλέπει την αλλαγή των ετών σαν την αλλαγή των κυβερνήσεων. Φορτώνουμε στην παλιά που φεύγει όποια δυστυχία μας χτύπησε, και ευελπιστούμε δονκιχωτικά απ’ την καινούργια που έρχεται να μας δώσει όλα τα καλά! Ώσπου σε λίγο ν’ απογοητευτούμε και πάλι…
Νομοτελειακά λοιπόν φεύγει το 2025. Προσωπικά πιστεύω πως ήταν από εκείνα τα μαύρα χρόνια που οι πιο πολλοί δεν θα το ήθελαν καν να είχε μετρήσει στο ημερολόγιό τους. Κι όχι τόσο για τα δεινά που βασάνισαν τον καθένα μας χωριστά, μια και σε μόνιμη βάση «το σήμερα ήταν χειρότερο απ’ το χτες», όσο για τις φοβερές, κάθε μορφής παθογένειες, που συγκλόνισαν ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό «πλην Λακεδαιμονίων» βεβαίως βεβαίως. Αλυσίδα εγκλημάτων, παιδοκτονίες, κατά συρροήν γυναικοκτονίες, τα Σόδομα και τα Γόμαρα της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής. Κι όμως υποδεχτήκαμε πέρσι τέτοιες μέρες το 2025 ως έτος αίσιον και ευτυχές.
Αλλά, τι να πρωτοπεί κανείς! Τι να μετρήσει και τι ν’ αφήσει. Η κάθε μέρα που περνούσε και περνάει ακόμα μας πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο. Ακριβώς με τον ερχομό του, και ενώ το πολιτικό καζάνι έβραζε, ήρθε στο φως το γνωστό τοις πάσι ειδεχθέστατο έγκλημα με θύμα τον Βασίλη Καλογήρου. Επί ένα χρόνο ο κόσμος δεν έχει μάθει τίποτα ακόμα. Αλλά νομοτελειακά η αλήθεια θα βγει στην επιφάνεια αργά ή γρήγορα… Διατυπώθηκαν σενάρια επί σεναρίων. Η λογική διεργασία μας οδηγεί στο να πιστέψουμε ότι κάποια απ’ αυτά θα τα επιβεβαιώσει η πραγματικότητα.
Τα Μ.Μ.Ε. βούιζαν σε καθημερινή βάση γύρω από τις έρευνες και τις υποθέσεις. Και οι μεταδόσεις διανθίζονταν με τις παρουσιάσεις της Μουρτζούκου, της Πισπιρίγκου, του Μουγκοπέτρου, του Μάστορα κ.λπ., ώσπου ξέσπασαν οι καταιγίδες των Τεμπών. Ο κόσμος πραγματικά έφριξε με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας. Κι ο κάθε κοινός νους κατάλαβε εύκολα ότι είχαμε και έχουμε ακόμα να κάνουμε με μια σύγκρουση ανελέητη ανάμεσα στην αναλγησία μιας εξουσίας που μετέρχεται κάθε μέσο για το μπάζωμα της αλήθειας και τη συγκάλυψη και των ενοχών και των ενόχων, και στην ματαιοπονία των συγγενών των θυμάτων που στην προσπάθειά τους να βρουν απεγνωσμένα το δίκιο τους αισθάνονται ότι τους πνίγει το άδικο. Δεν είναι αμελητέα η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι. Σενάρια, υποθέσεις, πραγματογνώμονες, ειδικοί και ανίδεοι, πορίσματα, εμπλοκές πολιτικών, συγκρούσεις κυβερνήσεως και αντιπολίτευσης «εργαλειοποιήσεις» των μεν εναντίον των δε, τόσο μάλιστα που ο κοσμάκης βγαίνει και ισχυρίζεται για φανερή πια κοροϊδία. Και για το αν η πλειοψηφία του λαού έχει απαξιώσει το όλο πολιτικό σύστημα, ας το αναλογιστούν όλοι εκείνοι που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο εμπαίζουν την κοινή γνώμη. Θα το καταλάβουν όμως ότι το λαϊκό αισθητήριο είναι πάντα αλάθητο, όπως επίσης θα πρέπει να εμπεδώσουν και ένα Κοινωνιολογικό αξίωμα, το οποίο ως τώρα δεν τους άφησε η αλαζονεία κι ο ακούραστος παράς να μάθουν το τι σημαίνει: «Η κοινή γνώμη δείχνει πάντα τον σωστό δρόμο». Και για να μη μπερδευτούν κάποιοι, θα πρέπει να διαχωρίσουν πέρα για πέρα τα εκλογικά ποσοστά και τα αποτελέσματα δημοψηφισμάτων από την κοινή γνώμη… Άλλο το δρομολόγιο κι άλλο το τιμολόγιο. Έτσι απλά. Κι αυτά αφορούν απαρέγκλιτα σ’ όλους τους πολιτικούς.
Και περνούσαν οι μέρες του χειμώνα και της άνοιξης του σωτήριου 2025 με τον λαό της Ελλάδας να έχει χάσει τελείως τον πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό του προσανατολισμό, καθώς τα πάσης φύσεως μέσα πληροφόρησης τον ταΐζουν αδιάκοπα με φούσκες, ψέμα, διαστρέβλωση, προπαγάνδα και πάει λέγοντας. Ώσπου ήρθε στις αρχές του καλοκαιριού η έκρηξη των εκρήξεων: Το πρωτοφανές σκάνδαλο του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε.! Εδώ πια είναι που ο κάθε Έλληνας βγαίνει και δηλώνει με το δίκιο του: «ουκ έχω τι λέγειν». Το ζούμε επί σειρά μηνών. Τέρατα και σημεία. Φρίττουμε με τα όσα παρακολουθούμε. Και διεθνώς για μιαν ακόμα φορά γίναμε ρεζίλι. Συγκροτήθηκε και η εξεταστική επιτροπή. Και την κατάντησαν θέατρο του παραλόγου. Μήνες τώρα παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα. Και παρελαύνουν κάθε τόσο χασάπηδες, καφέδες, φραπέδες, κεφτέδες, Μαγειρίες και δεν συμμαζεύεται. Κοροϊδεύουν αναφανδόν τους θεσμούς, πρόσωπα και καταστάσεις, προδίδοντας έτσι τους «προστάτες» τους, εμπαίζουν τους πάντες και τα πάντα, καθώς διασπάθισαν πολλά εκατομμύρια ή και δις ακόμα, και ανάγκασαν τους δυστυχείς αγρότες να κάνουν άφραγκοι γιορτές στους δρόμους…
Χριστούγεννα προς λήξη του 2025μ.Χ. εν Ελλάδι της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ιδού η ανάγλυφη εικών: Έξω από βουλευτικά γραφεία πετούν άχυρα, γάλα, προϊόντα διάφορα.
Τρακτέρ και αγροτικά οχήματα στους δρόμους. Κλείνουν παντού συγκοινωνίες σε τελωνεία, σε κομβικές διαβάσεις, σε εισόδους πόλεων. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι διατρανώνουν το δίκιο τους σ’ έναν αγώνα που τον συμμερίζεται σύσσωμη η Κοινωνία, ενώ η Κυβέρνηση, που κατά την άποψη της πλειοψηφίας περί άλλων τυρβάζει, προσπαθεί με κάθε μέσο να τον τορπιλίσει. Και δεν εννοεί να παραδεχτεί ότι οι έντιμοι αγρότες διαμαρτύρονται πιο πολύ για τα όσα αποκαλύφθηκαν με τον Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε.!
Κι αντί να σκύψει πάνω στα προβλήματα των ηρωικών αυτών στυλοβατών του πρωτογενούς τομέα, μαθαίνουμε ότι τους δεσμεύει νύχτα τους λογαριασμούς των, ή αφήνει ημέρες Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς οικογένειες δίχως φράγκο! Μακάρι να είναι φήμες αυτά…
Λοιπόν, να τι παίρνει μαζί του φεύγοντας το 2025: Και αυτά και άλλα χειρότερα. Μένει κι εμείς να του ευχηθούμε: «Στον αγύριστο…». Όμως: Οι άνθρωποι φταίνε και τα φορτώνουν στον χρόνο! Να που χρειάζονται οι προλήψεις! Βλέπω η κατάσταση αυτή να συνεχίζεται ως τα Φώτα, γιατί τότε ο παπάς διώχνει τα καλικατζάρια.
Αλλά, εθιμοτυπικά: «Καλή Χρονιά»!
